วันอังคารที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

[NC] Short fic ' Error in Luck ' Chanbaek for Chanyeol ‘s Birthday

NC



ครั้งแรกใช่มั๊ย?!”
“….หา.... ม..ไม่ ไม่ใช่”
            ก็ไม่ได้อยากจะโกหกหรอกนะ แต่มันพลั้งปากพูดไปเอง

“ไม่ต้องมาโกหก ครั้งแรกก็พูดมาเถอะจะได้ทำเบาๆก่อน”
“ไม่!! ฉันไม่มีวันมีอะไรกับนายเด็ดขาด!”
ฉันว่าไม่ทันแล้วแหละ ดูน้องชายนายซะก่อนสิ แน่มากนะที่มาชี้หน้าฉันแบบนี้”
            ชานยอลก้มลงไปมองแกนกายของร่างเล็กที่ขยายตัวอยู่ภายใต้ชั้นในสีขาวตัวบางนั่น 

            ก็เห็นๆอยู่....แล้วยังจะมาบอกว่าไม่อยากมีอะไรอีก ทนได้ก็ไม่ใช่คนแล้วครับ!

น่ะ...นาย”
            จะบอกว่าไงดี ตอนแรกก็ขัดขืนแทบตาย แต่พอนึกถึงน้องชายเท่านั้นแหละอารมณ์มันก็มาเลย จะทำยังไงดีล่ะ ช่วยตัวเองงั้นเหรอ ทำยังไงแบคฮยอนทำไม่เป็น

“ต้องการฉันแล้วล่ะสิร่างสูงเหยียดยิ้มก่อนจะดึงชั้นในออกมาจนมันหลุดมาอยู่ที่ข้อเท้าเล็กนั่น
            เรือนร่างที่แสนบอบบางอ้อนแอ้นจนเหมือนผู้หญิงเล่นเอาชานยอลแทบจะอดใจไว้ไม่ไหวต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างห้ามไม่ได้

“ถ้าครั้งแรกก็คงต้องสอนก่อนสินะ....”
“ไม่นะ.....” แบคฮยอนส่ายหัวไปมายามที่ร่างสูงผลักไหล่เล็กให้นอนลงราบไปกับพื้นเตียง
“คนเชี่ยไรวะ น่ารักว่ะ!”

            สายตาคู่บนก้มลงมองร่างของคนใต้ร่างอย่างหลงใหลไปซะทุกส่วนตั้งแต่ปาก คอ หน้าอก หน้าท้อง ต้นขา หรือว่าส่วนนั้น รับรองว่าคืนนี้ชานยอลจะต้องลิ้มลองให้ครบทุกส่วนแน่ๆ

            มือหนาดึงขาเรียวขึ้นมาพาดบ่า ไม่รอช้านิ้วที่ดูเรียวยาวค่อยๆถูวนอยู่ที่รอยแยกทางด้านหลังจนไปถึงช่องทางรักไปมา ร่างเล็กที่นอนหลับตาอยู่ถึงกลับต้องร้องครางในลำคอออกมาเพราะความเสียว

            เซ็กส์ครั้งแรกเค้าทำกันยังไงแบคฮยอนยังไม่รู้เลย.....

             นิ้วเรียวกดลงไปที่ช่องทางรักทีละนิ้ว ทีละนิ้ว จนพอถึงนิ้วที่สามแบคฮยอนก็ต้องหยุดมือหนาเอาไว้พร้อมกับส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ

“อื้ออออ.....เจ็บ....”
“ทนหน่อยนะ.....”
“ไม่....! เอาออกไป อื้ออออออ”
“ถ้าไม่ลองของเล็กแล้วของใหญ่จะเข้าไปได้ยังไง

            ชานยอลชักนิ้วออกแค่นั้น ร่างสูงตัดสินใจเอื้อมตัวไปหยิบเจลใสที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมา บีบมันลงไปที่ฝ่ามือหนาแล้วลูบลงไปที่ช่องทางด้านหลังของร่างเล็ก บีบอีกครั้งที่ปลายส่วนนั้นของตน มือหนารูดขึ้นลงอยู่สองสามครั้งก่อนจะค่อยๆจ่อหัวเข้าไปที่ปากทางที่คับแคบนั่นทันที

“เจ็บก็ร้องนะ.....”
            เอ่ยเตือนเพียงแค่นั้น ร่างสูงก็สอดแก่นกายเข้าไปในตัวร่างเล็กทันที ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นอย่างได้อารมณ์ ร่างสูงค่อยๆปล่อยมือออกจากแกนกายของตัวเองเมื่อมันเข้ามาจนถึงครึ่งทางแล้ว ก่อนจะปล่อยให้มันค่อยๆเข้าไปด้วยตัวของมันเอง


“อ๊า.....!!!” แบคฮยอนสะดุ้งทันทีที่ส่วนนั้นของร่างสูงแทรกเข้ามา มันทั้งใหญ่ ทั้งยาว จนผนังร้อนตอดรัดเอาไว้ถี่ๆแถมยังรัดแน่นมากยิ่งขึ้นยามที่มันกำลังเข้ามาลึกขึ้นๆเรื่อยๆ

ค่อยๆหายใจสิ รูนายตอดรัดน้องชายฉันจนมันจะเสร็จข้างในตัวนายอยู่แล้วนะ!”
            ชานยอลเอ่ยปรามร่างเล็กก่อนที่แบคฮยอนจะสงบนิ่งลงไป แล้วตั้งสติค่อยๆหายใจอย่างเป็นจังหวะ จนแท่งเนื้อร้อนสอดเข้ามาได้จนสุด


“อ้าสสสสส......แน่นสุดๆ”
            เสียงครางต่ำของร่างสูงด้านบนที่กดแก่นกายแช่เอาไว้ดังขึ้น

“ขยับเร็วๆสิ ฉันเจ็บ!!!”
            ร่างเล็กที่นิ่วหน้าอยู่ถึงกับต้องเอ่ยปากสั่งให้ร่างสูงขยับซักที ไม่อย่างนั้นมันก็จะเจ็บอยู่อย่างนี้ มันทรมานนะ! เลือดจะไหลรึป่าวก็ไม่รู้

“อ่า.....”
            ร่างสูงไม่รอช้า รีบขยับสะโพกเข้าออกทันทีจากช้าๆก็เริ่มเร็วรัวขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊ะ...อ๊ะๆๆๆ”
“อ่า....”
“อื้ออออ.......” เล็บที่ยาวออกมาของแบคฮยอนจิกเข้าไปที่ไหล่กว้างจนเลือดสีแดงไหลซึมออกมา

           มือหนาก็เลื่อนไปกอบกุมส่วนนั้นของแบคฮยอนเอาไว้พลางรูดรั้งให้เสร็จไปพร้อมๆกัน

“อื้ออออ”
“นาย...!”

            ร่างเล็กร้องลั่นเมื่อร่างสูงชักแกนกายของตนเองออกมาทั้งที่ทั้งคู่ก็ยังไม่เสร็จ ชานยอลล้มตัวลงนอนข้างๆแบคฮยอนก่อนที่จะเลื่อนแขนแกร่งขึ้นไปลองศีรษะตัวเองไว้

“นายไม่เสร็จสักที ฉันเมื่อย ขึ้นให้ฉันที”
“ห๊ะ!!”
ขึ้นมาสิ!”
อะไรนะ!” ร่างเล็กผุดลุกขึ้นด้วยความหงุดหงิดทั้งๆที่ก็เกือบจะเสร็จอยู่แล้วเชียว
“ขึ้นมานั่งบนตัวฉันสิ!!” ร่างสูงขึ้นเสียงใส่ร่างเล็กจนคนตัวเล็กต้องจำใจขึ้นมานั่งบนตัวของร่างสูงจนได้
“ทำยังไง ทำไม่เป็น”

            จะหาว่าไม่ประสีประสาก็เถอะ แต่คนมันไม่เคยจะไปรู้ได้ไงล่ะว่าคำว่า ขึ้น มันทำกันยังไง

“นั่งให้ตรง แล้วจับยัดเข้าไปก็ได้แล้ว”
“อื้อออ”

            แบคฮยอนที่เริ่มไม่ไหวอีกแล้ว อยากจะปลดปล่อยสักทีเลยต้องเลื่อนมือบางลงไปจับที่แกนกายที่อยู่ข้างล่างเอาไว้ค่อยๆยัดมันเข้าไปในช่องทางเดิมที่เกรอะเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดของเขา

“อ๊าสสสสสสสสส์”

            เมื่อส่งแกนกายเข้าไปได้สำเร็จ ร่างสูงก็รีบสวนสะโพกขึ้นทันทีโดยที่ไม่รอให้ร่างเล็กได้ตั้งตัวเลยสักนิด

“อื้อออออ....”

“ลองขยับสิ”

            แบคฮยอนที่ไม่ค่อยประสีประสาสักเท่าไหร่แต่ก็พยายามที่จะเรียนรู้เอง ค่อยขยับขึ้นลงอย่างยากลำบาก จนพอนานๆไป แรงขยับที่เริ่มรัวเร็วขึ้นก็ทำให้ร่างกายเล็กสั่นรัวก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มหน้าท้องและแผงอกของร่างสูงเต็มไปหมด

“เยอะขนาดนี้ไม่เคยช่วยตัวเองเลยรึไง เข้าปากฉันหมดแล้วเนี่ย
>///////////////<”

            ชานยอลเอ่ยแซวร่างเล็กก่อนที่จะพลิกกายให้คนด้านบนนอนหงายลงเหมือนเดิมแล้วกระแทกกายเข้าหาอยู่สองสามครั้งก่อนที่จะปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางรักจนมันล้นออกมาไหลเปรอะเปื้อนอยู่เต็มพื้นเตียงไปหมด

“อ้า.......”
“อื้อออออ”

            เสียงครางของแบคฮยอนเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ร่างเล็กอ่อนล้าเหลือเกิน จนไม่อยากจะลุกไปไหนอีกแล้ว

“อีกรอบได้มั๊ย?

“หา.....”


“ตกใจอะไร รอบนี้ฉันทำเอง.......อ้าขาออกสิ!!!” 



กลับไปที่หน้าบทความ 

วันพุธที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

[NC] :: Blackmail = 13 = :: HunHan Ft. All EXO

NC

จงอิน...พี่เราจะรู้มั๊ย?”


ไม่รู้สิ.......แบบนี้ก็ตื่นเต้นดีนะว่ามั๊ย”


            พูดจบจงอินก็จัดการพลิกตัวให้คยองซูหันหน้าเข้าหาเคาเตอร์ที่อยู่ติดกับเตา ก่อนที่มือเล็กจะจัดการยันตัวเองเอาไว้กับขอบเคาเตอร์อย่างรู้หน้าที่ ร่างสูงเลื่อนตัวเข้ามาทาบทับแผ่นหลังเล็กเอาไว้ทำให้ในตอนนี้ดูเหมือนว่าจงอินจะกำลังเล้าโลมร่างเล็กมาจากทางด้านหลังแทน


            มือหนากอดรั้งเอวบางให้เข้ามาใกล้ ก่อนที่จะส่งมืออีกข้างหนึ่งลงไปลูบที่ส่วนนั้นที่เริ่มนูนออกมาจากซับในที่ยังไม่ได้รับการปลดออก เสียงของร่างบางเริ่มครางออกมาจนดังขึ้นเรื่อยๆ ยามที่มือหนาเริ่มซุกไซร้สอดเข้าไปด้านในชั้นในตัวบาง



“อื้ออฮะ....”



            มือเรียวจับขอบเคาเตอร์เอาไว้มั่นในขณะที่ตนต้องโก่งบั้นท้ายเข้าหาร่างสูง มือเรียวที่ส่งมาจากด้านหลังก็เริ่มเค้นคลึงอย่างหนักบีบรัดที่ส่วนนั้นราวกับว่ามันคือของเล่น คยองซูก็รู้สึกดีจนตอนนี้แทบที่จะทำอะไรไม่ถูกนอกเสียจากยืนหลับตาให้ร่างสูงปรนเปรออยู่ที่ส่วนนั้นเพียงอย่างเดียว



“อ๊า...อ๊ะ..อ๊ะ..”



            ยามเมื่อแก่นกายของตนที่เริ่มแข็งขืนขึ้นถูกควักออกมาด้วยฝีมือของร่างสูง ไม่รอช้าจงอินเริ่มขยับมันขึ้นลงอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้สนใจร่างบางเลยสักนิดว่าเขาพร้อมแล้วหรือยัง

            แรงรูดรั้งที่เพิ่มขึ้นสูงเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นๆเรื่อยๆจนเมื่อเสียงครางเบาๆของคยองซูเริ่มดังติดกันถี่ๆบวกกับความชื้นแฉะที่ร่างสูงสัมผัสได้จากน้ำที่ปริ่มออกมาจากปลายของส่วนนั้น


“อ๊ะๆๆๆ จ...จงอิน...อื้อ...เร็ว..เร็วอีก.....”



            เมื่อเริ่มรู้สึกว่าจะไม่ไหวแล้วจึงรีบออกปากสั่งร่างสูงให้ออกแรงรูดขึ้นลงให้เร็วกว่าเดิม เร็วขึ้นเรื่อยๆจนกระทั้งของเหลวที่อยู่ด้านในถูกปล่อยออกมาจนเต็มมือของจงอิน ส่วนที่เหลือก็ใหลย้อยลงมาจนเลอะเต็มพื้นห้องครัวเต็มไปหมด บางส่วนก็กระเด็นจนมันไปเปื้อนกับเคาเตอร์ด้านหน้าที่คยองซูยืนอยุ่

            มือหนายังคงไม่หยุดหลังจากที่ส่วนนั้นถูกปลดปล่อยออกมา จงอินยังคงรูดรั้งอยู่อย่างนั้นเพื่อให้ร่างเล็กปล่อยออกมาให้หมด ริมฝีปากก็เอาแต่คลอเคลียที่หลังต้นคอของร่างเล็กไปมาจนคยองซูเสียวซ่านจนต้องหดคอหนีอยุ่ตลอดเวลา

            หลังจากที่ส่วนนั้นถูกปรนเปรอจนมันปล่อยออกมาจนหมดแล้วนั้นจงอินก็จัดการพลิกตัวให้ร่างเล็กหันมาเผชิญหน้ากับตนทันที มือหนาข้างที่ไม่ได้เลอะก็เอื้อมลงมาเตรียมจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของตนเอง ในตอนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็คงจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้วเพราะตอนนี้ส่วนนั้นของเขามันก็เริ่มอยากจะออกมาเต็มที่แล้วเหมือนกัน ถ้าหากปล่อยเอาไว้มันก็คงจะไม่ดีแน่


“จงอิน.....”
            ร่างสูงที่กำลังวุ่นอยู่กับการถอดกางเกงของตนอยู่นั้นกลับต้องเงยหน้าขึ้นมามองร่างเล็กตรงหน้าเมื่อจู่จู่คยองซูก็เรียกชื่อเขาเอาไว้ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะยั่วก็ไม่เชิง


            ถ้าเค้าฟังไม่ผิดนะ....      


            และในที่สุดร่างสูงก็พบต้นตอของร่างเล็กจนได้ว่าทำไมถึงต้องเรียกเค้าด้วยเสียงอย่างนั้น ก็เพราะส่วนนั้นที่เพิ่งปลดปล่อยออกไปในยามนี้มันกลับตั้งชันขึ้นมาอีกรอบเล่นเอาคยองซูต้องเบ้หน้าหนีเพราะความอึดอัดแล่นเข้ามาจู่โจมอีกครั้ง จงอินที่เห็นดังนั้นก็เลยใจดียอมทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าสูงต่อหน้าร่างเล็กเพื่อที่จะช่วยเหลือคนตรงหน้าก่อน ส่วนของตนค่อยเอาไว้ทีหลังก็ได้ เพราะรู้สึกว่าตอนนี้คยองซูจะเริ่มไม่ไหวอีกแล้ว


“เร็วๆสิ.....”


            เรียกร้องราวกับเด็กน้อยที่เอาแต่ใจ จงอินเลยไม่อยากขัดเลยยกยิ้มให้ไปก่อนจะค่อยๆประคองแก่นกายนั่นเอาไว้เตรียมจะส่งเข้าปากทันที


            ทุกสิ่งทุกอย่างทุกการกระทำล้วนแต่อยู่ในสายตาของใครบางคนมาโดยตลอดโดยที่คนด้านในที่กำลังเริงร่ากันอยู่ไม่ได้เอะใจกันเลยแม้แต่น้อย ยามเสียงครางของผู้เป็นน้องเริ่มดังขึ้นมาทุกครั้งที่แก่นกายของตนผลุบหายเข้าไปในริมฝีปากของคนด้านล่าง ร่างเล็กที่ยืนมองอยู่กลับต้องยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้อย่างห้ามไม่ได้



            นี่คยองซูกับจงอินกำลังมีอะไรกันในห้องครัวอย่างนั้นเหรอ.......ไม่นะ!



            ร่างเล็กกลั้นเสียงร้องเอาไว้ไม่ให้คนด้านในได้รับรู้จนกระทั่งร่างเล็กที่เปลือยท่อนล่างอยู่หันมาเห็นคนสองคนกำลังยืนมองอยู่ตรงประตูนั้นก็ต้องตกใจไม่ใช่น้อย เมื่อพบว่าคนที่กำลังยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่นั่นก็คือ......





พี่ลู่หาน!!”





กลับไปที่บทความ