NC
จูบที่ดูดดื่มบดเบียดลงไปอย่างแนบแน่น
ลิ้นเรียวถูกส่งเข้าไปในโพรงปากของลู่หาน ก่อนจะเกี่ยวหาลิ้นร้อนเล็กนั้นจนเจอ
เซฮุนไม่รอช้า ในระหว่างที่ริมฝีปากทั้งคู่กำลังแนบชิดกันอยู่นั้น
มือหนาก็ค่อยๆปลดเสื้อเชิ๊ตของลู่หานลงมา จนเผยให้เห็นใหล่เนียนขาวน่าหลงใหล
เซฮุนลุกขึ้นนั่งอยู่บนตัวของลู่หาน
ร่างสูงเอื้อมตัวไปหยิบมือถือเครื่องหรูขึ้นมา
นิ้วเรียวค่อยๆเลื่อนสัมผัสหน้าจอไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบอะไร
จนกระทั่ง..........
“มองมาที่กล้องสิเด็กน้อย.........“
มือหนาบีบคางของร่างเล็กที่ตอนนี้บิดหน้าไปมาเพราะอารมณ์ทางเพศเริ่มพุ่งสูงขิ้น
ให้หันมามองยังกล้องตรงหน้า
“อื้ออออออออ“
ร่างเล็กที่พอจะรู้สึกตัวอยู่บ้าง
รีบสะบัดหน้าหนีทันที เมื่อจู่ๆก็มีกล้องจากมือถือมาจ่ออยู่ที่ใบหน้าของตนเอง
“อ๊ะ!“
มือหนาออกแรงบีบที่คางของลู่หานจนเกิดเป็นรอยแดงบริเวณกว้าง
“นาย...อึก.....จะ.....จะทำอะไร“
“ถ่ายเก็บไว้ไง........ไม่อยากเห็นเหรอ“
“ไม่นะ ! ! อ๊ะ! “
ลู่หานสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆเซฮุนก็ดึงกางเกงยีนส์รัดรูปของลู่หานลงมาจนถึงข้อเท้าแล้ว
“ฮึกกก เซฮุน ไม่ ไม่ !!“
เสียงเล็กได้แต่ร้องลั่น
เมื่อตอนนี้เซฮุนเอาแต่ถ่ายซูมไปตามเรือนร่างของเขาเรื่อยๆ
“ทำไมล่ะ เป็นออลซังก็ต้องโชว์หุ่น โชว์เรือนร่างแบบนี้บ้างสิ
จะได้มีจุดขายเด็ดๆกว่าคนอื่นบ้างไง“
เซฮุนหัวเราะออกมาจากลำคออย่างชอบใจ
“ไอ้ทุเรศ!!!!!“ ลู่หานตะคอกกลับไป
“ปากดีนักนะ!!“
เซฮุนลุกขึ้นเดินเอากล้องไปวางไว้บนหัวเตียง ปรับมุมองศาให้เข้าที่
เพื่อให้เห็นกิจกรรมที่จะดำเนินต่อไปให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
เมื่อเสร็จแล้ว
ร่างสูงก็เดินกลับมายังเตียงที่มีร่างเล็กนอนอยู่อีกครั้ง
“อย่านะเซฮุน!! อื้อออ“
จูบที่แสนร้อนแรงถูกกดย้ำเข้ามาอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้กลับรุนแรงกว่าครั้งก่อน
จูบที่ทำให้ปากอวบอิ่มของร่างเล็กถึงกับมีคาวเลือดลอยออกมา
“อื้อออ“
นิ้วเรียวของร่างสูงค่อยๆปาดลงตรงเลือดที่อยู่บริเวณกลีบปากบางอย่างช้าๆ
“ซี๊ดดด“
ร่างเล็กอดซี๊ดปากออกมาอย่างห้ามไม่ได้
เมื่อสิ่งที่เซฮุนทำอยู่มันทั้งแสบและระบมไปหมด
“อยู่นิ่งๆ แล้วฉันจะไม่รุนแรง“
“นายทำแบบนี้ทำไม!!“ น้ำตาไหลเอ่อลงมาที่ขอบตาอย่างห้ามไม่ได้
“ฉันชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน...“
ชอบใบหน้าที่อ่อนหวาน
สวยสง่าราวกับนางฟ้าที่มีตัวตนอยู่จริง
ชอบร่างกายที่ขาวบางเวลาเดินไปไหนมาไหนก็ต้องเรียกสายตาผู้คนไปทั่ว
ชอบรอยยิ้มที่มองดูแล้วอยากจะเก็บเอาไว้เพียงคนเดียว
ชอบน้ำเสียงที่แสนหวานเวลามีคนเข้ามาคุยด้วย
แต่ถึงอย่างนั้นความรู้สึกของเซฮุนมันก็แค่ชอบ.....มันไม่ใช่ความรักอย่างที่ควรจะเป็น
“เซฮุน....อย่าทำแบบนี้เลย
ถ้านายชอบฉัน เราก็ดูใจกันไปก่อนก็ได้นี่ แต่นายอย่าทำแบบนี้เลยนะ“
ร่างเล็กเขยิบตัวหนีขึ้นไปพิงกับหัวเตียงอย่างกลัวๆ
“ไม่! ฉันไม่ชอบอะไรที่ต้องรอคอย
มัวแต่ดูใจกันไป แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ตัวเธอ !
ฉันไม่ใช่ผู้ชายตายด้านที่จะนั่งมองเธอโดยที่ไม่ทำอะไรเลยทุกวันๆไม่ได้หรอกนะ“
พูดไปมือหนาก็ค่อยๆถอดเสื้อของตัวเองออกไปจนเผยให้เห็นอกแกร่งที่เปลือยเปล่าเหลือเอาไว้แค่เพียงกางเกงยีนส์ที่หลุบต่ำจนเห็นเอวคอดนั่น
ตอนนี้ในสมองของลู่หานเอาแต่คิดไปต่างๆนานาว่าจะหนีออกไปจากที่นี่ยังไง
เพราะยังไงซะ.....อนาคตที่ยังอีกยาวไกล
เค้าไม่มีทางเอามาแลกกับเรื่องพรรค์นี้เด็ดขาด !!
เมื่อสบโอกาสที่เซฮุนเผลอ
ลู่หานรีบลุกขึ้นวิ่งหนีไปยังประตูห้องนอนทันที แต่เมื่อมือเล็กบิดไปที่ลูกบิดเท่านั้นแหละ
ลู่หานก็รู้ได้ทันทีว่ามันถูกล็อกเอาไว้จากด้านนอกแล้ว
“คิดว่าฉันจะโง่ขนาดปล่อยให้เธอไปง่ายๆอย่างนั้นเหรอ“
เซฮุนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
ก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างบางที่เปลือยเปล่าเหลือแค่เพียงบ็อกเซอร์เป็นปราการชิ้นสุดท้ายปกปิดอยู่เท่านั้น
“ฮึกก ไม่นะ ไม่ ไม่ อย่าทำนะ!!“
ร่างเล็กหวีดร้องอีกครั้ง
เมื่อเซฮุนอุ้มตัวให้ลอยขึ้นมาจากพื้น ก่อนรีบพาเข้าไปยังห้องน้ำหรูที่อยู่ภายในห้องนอนทันที
“ยาไอ้เชี่ยยอลไม่ได้ช่วยอะไรเลยเหรอวะ!!“
เซฮุนสบถออกมาอย่างหัวเสีย
ก่อนจะวางร่างเล็กลงบนเคาเตอร์หน้ากระจกในห้องน้ำ
ร่างเล็กที่เอาแต่ร้องไห้ออกมาเพราะทำอะไรไม่ได้ สองแขนกอดรัดร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้
ขาทั้งสองข้างก็พยายามหุบเข้าหากันเพื่อหลบหนีสายตาลวนลามของเซฮุนซะ
“คงต้องทำในนี้ก่อนแล้วแหละ“
แต่จนแล้วจนรอด
มือแกร่งของเซฮุนก็บจับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน
มือหนาเกี่ยวบ๊อกเซอร์ของลู่หานให้หลุดลงมาจนมันหล่นไปกองกับพื้นห้องน้ำ
“อ่า....“
สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำเองเซฮุนต้องร้องครางออกมาอย่างตกใจ
แก่นกายที่ขยายใหญ่ขึ้นของลู่หาน
ทั้งที่เค้ายังไม่ทันได้ทำอะไรเลย มันตั้งชันรอรับเค้าอยู่แล้ว ที่แท้ยามันก็ออกฤทธิ์ไปแล้วเอง
แต่แค่คนตัวเล็กระงับอารมณ์เอาไว้จนเซฮุนไม่รู้เลยต่างหากล่ะ
“อยาก.... ทำไม่ไม่บอกล่ะ
จะทรมานตัวเองไปทำไม“
“ฮึก...“
ร่างสูงเงยหน้ามองคนตรงหน้าช้าๆ
ก่อนจะส่งยิ้มไปให้ มือหนาของเซฮุนรูดรั้งแก่นกายของลู่หานเอาไว้
ก่อนจะก้มหน้าลงครอบครองส่วนนั้นเข้าไปจนสุด
มันยาวมากก็จริง.....แต่ก็ไม่เท่ากับของเค้าอยู่ดี
“อ๊า .....อ๊ะ“
ลิ้นร้อนไล้วนตรงส่วนปลายดูดดุนจนเกิดเสียง
ก่อนจะเลียส่วนปลายลงมาเรื่อยๆจนถึงโคน
“ฮึก...! “
น้ำตามากมายไหลรินลงมาอาบแก้มสวย
ส่วนอ่อนไหวผลุบเข้าผลุบออกจากปากของเซฮุนจนมันเป็นเรื่องที่น่าอายมากสำหรับลู่หานในตอนนี้ไปแล้ว
“อึก อึก อึก อึก“ เสียงดูดดุนยังดังไปทั่วทั้งห้อง
“เซฮุน อ่า...อ่า....อา“
เสียงครวญครางก็ดังระงมออกมาจากปากเล็กๆนั่นเช่นกัน
สีหน้าที่กลืนกินไปกับอารมณ์นั้นอย่างห้ามไม่ได้
น้ำใสๆเริ่มปริ่มออกมาให้ได้เห็น
“อ๊ะ ..ๆๆ ไม่...อึก
...ไม่ไหวแล้ว....ฮึก“
ร่างเล็กเลื่อนมือไปบีบไหล่ของเซฮุนเอาไว้แน่น
ก่อนที่ความอดทนครั้งสุดท้ายจะหมดสิ้นไป ร่างเล็กเกร็งกระตุกไปทั้งร่างกาย
ก่อนที่จะปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในตัวเข้าไปในโพรงปากของเซฮุนที่ครองครองไว้
จนมันล้นออกมาตามขอบปากของเซฮุนมากมาย
ร่างสูงเลื่อนหน้าขึ้นไปประกบปากของลู่หานอีกครั้ง
ของเหลวเมื่อครู่ถูกส่งเข้าไปในปากของลู่หานส่วนหนึ่ง
อีกส่วนหนึ่งเซฮุนก็กลืนมันเข้าไปจนหมด
“อ๊ะ..แค่กๆ “ ร่างเล็กถึงกับต้องสำลักออกมา
เมื่อตนเองรู้สึกเอียนกับรสชาติที่ไม่เคยเจอมาก่อน มันทั้งฝาดไปหมด ทั้งๆที่มันก็เป็นของตัวเองแท้ๆ
เซฮุนอุ้มร่างเล็กขึ้นมาอีกครั้ง
กลับมายังเตียงกว้างที่มีการติดตั้งกล้องเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
“ฮึก...“ ร่างเล็กดูอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก
จนตอนนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะหันหน้าไปมองคนใจร้ายอีกแล้ว
“ทำหน้าดีๆหน่อยสิ
เดี๋ยวออกกล้องแล้วไม่สวยนะ“
ร่างสูงก้มลงไปจูบที่ซอกคอขาวนั่นช้าๆ
“ฮึก...ฮึก ฮืออออออ“
ร่างเล็กนิ่งไปในตอนแรก
แต่สักพักก็เริ่มสะอื้นออกมาอีกรอบ
จนสุดท้ายก็ทนไม่ไหวปล่อยโฮออกมาอย่างหนักจนห้ามไม่ได้
“เลิกร้องไห้เป็นเด็กๆได้แล้ว!!!“
ร่างสูงรู้สึกรำคาญกับท่าทางอ่อนต่อโลกของลู่หานยิ่งนัก
มือหนาจับเรียวขาทั้งสองข้างให้ตั้งชันขึ้นก่อนจะเลื่อนมือมาปลดกางเกงของตนตามออกไป
“ฮึก คน.......เลว...!!!! “
ลู่หานพยายามเค้นเสียงออกมาให้ดังที่สุด
“จะด่ายังไงก็ช่าง
แต่คนเลวคนนี้มันก็กำลังจะกลายเป็นผัวเธอในอนาคต!!!!!!!“
“ฮืออออ ไม่ !!!!!!!!!“
ร่างเล็กต้องหวีดร้องเสียงดังลั่นห้องเมื่อเซฮุนเลื่อนแกนกายของตัวเองมาจ่อเอาไว้ที่ปากทางด้านหลังของร่างสวยเอาไว้แล้ว
โดยที่เขาไม่คิดที่จะเบิกทางเอาไว้เลย.....
“ไม่....ฮืออออ“ ลู่หานยิ่งร้องไห้หนักไปกว่าเดิม
หนักจนได้ยินออกมาเป็นเสียงแหบพร่าไปหมดแล้ว
เซฮุนเปลี่ยนใจเลื่อนแกนกายของตนกลับไป
ก่อนที่จะเอานิ้วชี้ของตนสอดเข้าไปแทน
“อ๊ะ !!“
แต่เพียงแค่ข้อเดียวของนิ้วชี้
ลู่หานก็ตอดรัดเอาไว้จนไปต่อไม่ได้
“อย่าดื้อสิ!!!!!!“
ลู่หานไม่ได้ดื้อ....แต่มันไม่เคยมีใครเข้าไปเลยต่างหาก
“เซฮุน....อย่า.....“
เซฮุนชักนิ้วออกมาแล้วสอดเข้าไปอีกครั้งจนสุดท้ายแล้วก็สามารถเข้าไปได้จนสุดนิ้ว
“อ๊ะๆๆ“
นิ้วยาวดันเข้าออกช้าๆ
ก่อนที่นิ้วที่สองจะตามเข้าไป แต่เมื่อเห็นว่าร่างเล็กจะไม่ไหวแล้ว
เลยตัดสินใจดึงนิ้วออกมาทั้ง
“อา!!!!“ แกนกายถูกนำมาจ่อที่ช่องทางรักอีกครั้ง
“ไม่ ไม่นะ .....“ ลู่หานร้องไห้ออกมาจนตอนนี้มันเหือดแห้งไม่มีอะไรจะออกมาอีกแล้ว
“อยู่เฉยๆเถอะ!“
ปัง!!!!!
เสียงประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาอย่างเต็มแรง
ก่อนจะปรากฎให้เห็นร่างสูงของใครสักคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น
“เชี่ยยอล มึงจะเข้ามาทำไมวะ!!!!!“
เซฮุนที่กำลังเตรียมจะสอดสิ่งนั้นเข้าไปในร่างของลู่หานกลับต้องหยุดลงทันที
ก่อนจะหันไปมองเพื่อนรักอย่างไม่สบอารมณ์
“พอเถอะว่ะ!!
กูทนเห็นมึงทำร้ายคนดีๆอย่างลู่หานไม่ได้!“
“มึงทนไม่ได้มึงก็กลับไปสิวะ!!
กูไม่ได้ใช้ให้มึงมาดูกูทำซะหน่อย หรือว่ามึงอยากวะ!!!“
“ไอ้เชี่ยฮุน!!!!
กูไม่ได้เลวเหมือนมึงนะเว้ย!!!“
“ฮึกก.....“
ร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่ในท่าที่น่าอับอายเป็นอย่างมาก
ส่งเสียงร้องออกมาเมื่อรู้ว่าตอนนี้ไม่ได้มีเพียงเซฮุนที่เห็นร่างกายของเขาทั้งนั้น
แต่ยังมีชานยอลเข้ามาเห็นอีกคนด้วย
“มึงพอเถอะ........มึงไม่สงสารเค้าบ้างรึไง“
“กูเคยสงสารใครด้วยเหรอ!“
“ช่วย...ฮึก..อึก...ช่วยด้วย...“
แม้จะรู้ว่าพูดไปก็ไม่มีความหมาย
แต่ความหวังอันเลือนลางของลู่หานก็ยังหวังที่จะรอดพ้นจากเงื้อมือของคนตรงหน้า
“นี่มึงตั้งกล้องไว้ทำไม!“ ชานยอลดันเผลอไปสะดุดตากับมือถือที่วางไว้บนหัวเตียงเข้า
“ถ้ามึงไม่รีบออกไป
กูจะเอาคลิปนี้ไปปล่อย….“
“เซฮุนมึง.....“
ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย
ความรู้สึกแล่นเข้ามาจุกที่อก คลิปพวกนั้นถ้ามันหลุดออกไปมันไม่ดีแน่
ชื่อเสียงของเขามีอันจะต้องพังทลายเพราะคลิปๆนี้อย่างแน่นอน
“ชาน...ฮึก...ยอล....อึก....ออก....ไป
!“
“ลู่หาน!!!“
ณ
ตอนนี้ชานยอลรู้สึกสงสารลู่หานขึ้นมาจับใจ ความรู้สึกอึดอัดมันเริ่มเพิ่มมากขึ้น
รวมไปถึงความโกรธที่อยู่ภายใน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ลู่หานเลือกที่จะยอม
ดีกว่าปล่อยให้ชื่อเสียงของเขาพังลงไปต่อหน้าต่อตา
“มึงได้ยินแล้วใช่มั๊ย คนเค้ากำลังสนุกกัน
มึงจะเข้ามาขัดขวางทำไม ออกไปซะ!!!“
“ฮึก......“
“ลู่หาน........“ เสียงที่ดูเป็นห่วงร่างเล็กเอ่ยออกมาจากปากของชานยอล
“ออก...ไป.....!“
ร่างเล็กเค้นคำพูดเฮือกสุดท้าย
ก่อนจะเบือนหน้าหนีผู้ชายทั้งสองนี่ไปซะ
ชานยอลกำมือเข้าหากันแน่น
ก่อนจะตัดสินใจทำตามความเรียกร้องของลู่หาน
บางสิ่งบางอย่างชานยอลก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ทุกเรื่องเสมอไป
ขอโทษนะ....ลู่หาน
เมื่อประตูถูกปิดลง.........
เซฮุนนิ่งมองหน้าสวยอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจก้มลงจูบที่ปากอวบอิ่มที่แดงช้ำนั่นอีกครั้งหนึ่ง
ร่างเล็กนอนนิ่งไปแล้ว
แต่ก็ยังคงลืมตารับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่
รู้แค่ว่า....ปฏิเสธไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ในเมื่อสุดท้ายเขาก็ขัดขืนคนตรงหน้าไม่ได้อยู่ดี
ร่างกายขนาดใหญ่ของเซฮุนเริ่มแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างช้า
มืออีกข้างก็พยายามแหวกขาสวยให้กว้างที่สุด
เพื่อจะได้รอรับแก่นกายของเข้าให้ได้มากที่สุด
“อ๊ะ!! เจ็บ!!!“
ร่างเล็กที่ตอนแรกกลั้นใจไว้ว่าจะไม่รุ้สึกอะไรแล้ว
แต่พอร่างกายของเซฮุนเข้าไปในตัวเท่านั้นแหละ ถึงกับกลั้นเสียงเอาไว้ไม่อยู่
ต้องระบายออกมาทันที
“อ๊ะ....!! อึก...เอาออกไป ฮืออออ“
คนใต้ร่างดิ้นพลาดๆเมื่อเซฮุนดุนดันจนเข้ามาได้จนสุด
“หายใจเข้าลึกๆนะ .....
ฉันไม่ใจร้ายกับเธอหรอก“
นี่ไม่เรียกว่าใจร้ายแล้วเรียกว่าอะไร .........
เมื่อเริ่มรู้สึกว่าลู่หานจะปรับตัวได้แล้วจึงค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆ
บรรเลงเพลงรักไปอย่างเนิบๆ ก่อนที่จะค่อยๆโหมกระหน่ำขึ้นเมื่อเสียงครางของร่างเล็กดังออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“อ่า อ่า....อ่ะๆๆๆ “
“อื้มมมม“
“อ๊ะๆๆ เจ็บ ! “
“อ่า ลู่หานนายสุดยอดจริงๆ อ่า“
“ไม่...ฮึก อ๊ะ อ๊ะ “
เซฮุนจับขาทั้งสองข้างมาเกี่ยวรัดเอวแกร่งเอาไว้
กระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างหนัก จนลู่หานต้องกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อเป็นการระบายอารมณ์อีกทางหนึ่ง
“อื้อ อื้อ อื้อออ“
เมื่อเริ่มรู้สึกว่ามันเจ็บจนแทบจะขาดใจแล้ว
เลยเริ่มเปิดปากส่งเสียงร้องอีกครั้ง
“อ๊ะ..อ๊ะ...“ คนด้านบนได้ฟังแล้วก็ยิ่งปลุกอารมณ์ยิ่งขึ้น
เซฮุนก้มลงไปปกอดรัดตัวของลู่หานเอาไว้แน่น
ก่อนจะพรมจูบตามเนินอกลงมาเรื่อยๆไล้ลงมาวนแถวๆยอดอกอย่างหยอกล้อ
จนบางครั้งก็เผลอกัดลงไปเบาๆอย่างห้ามไม่ได้
“อ๊ะ!“
เซฮุนเร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้น
“อ่าๆๆๆ ....อ้าสสสสสส์“
เซฮุนลากเสียงยาวเมื่อสุดท้ายแล้วตัวเองก็ปลดปล่อยเข้าไปในร่างกายของลู่หานจนได้
ของเหลวมากมายใหลย้อนออกมาตามช่องทางนั้น
เมื่อเซฮุนดึงแกนกายของตัวเองออกมา คราบเลือดไหลตามออกมามากมาย
มากจนเค้าคิดว่าร่างเล็กนี้ไม่น่าจะรับได้ไหว
.....แล้วก็จริง....ตอนนี้ลู่หานสลบไปแล้ว.......
เซฮุนเห็นดังนั้นจึงค่อยๆประคองร่างของลู่หานให้นอนในท่าที่สบายๆ
ก่อนจะเอื้อมตัวไปกดหยุดวีดีโอเอาไว้แล้ววางมันไว้บนหัวเตียงดังเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น